خاله آنتی رفلکس

دردسر های منه بدبخت که فقط توی خونه نیست بچه های محل بهم میگن ته اسکانی.

داخل مدرسه خانوم معلم بهم میگه عینک عینکی جوری که انگار داره قافیه سر هم میکنه مثل تیرچه بلوک.

داخل مدرسه یکبار میخواستن بهم جایزه بدن یک دفعه نصف بچه های عینکی اومدن بیرون جایزه رو بگیرن بعد مدیر مدرسه با خنده و داد بر داشت گفت برگردید سر جا هاتون اخر نه تنها جایزه رو به من بدبخت ندادن که هیچ.

زنگ زدن بابام اومد به دلیل سخت بودن اسم و فامیلم پروندمو دادن گفتن برو یه مدرسه دیگه.

جالبیش اینجاست تا به خونه رسیدم بابا یک پنجه اژدها روی کله طاس من حک کرد.

بعدش با کمربند افتاد دنبالم که واستا کاریت ندارم تو ابرو منو بردی بعد میگم بابا خودت اسم منو انتخاب کردی میگه چی ! روی حرف من حرف میزنی سرعتش رو از50 به 100 ارتقا داد بعد بگید بچه الکی کتک نمیخوره.

کلا اون موقع گوشی اینا نبود خانواده ها 7،8 بچه داشتن برای ایام هفته حوصلشون که سر میرفت  یکی رو میگرفتن به عنوان سرگرمی تفریحی میزدن.

جدا از همه اینا دوست دخترم مثلا برای با کلاسی بهم میگفت عنی وقتی هم ابراز علاقش گل می کرد بهم می گفت عنی جوووووونم.

جوری شده که اگه الان پلیس متوجه این اسم ها بشه منو به عنوان مرد هزار چهره میندازه زندان.

حالا بریم بگم از خاله انتی خودم