ارتباط با ما
درباره ما
قوانین و ضوابط
12 علت مهم تاری دید که باید بدانید
تاری دید می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد که شناخت آن‌ها به شما کمک می‌کند تا از مشکلات بینایی جلوگیری کرده یا درمان مناسبی را انتخاب کنید. در این مقاله به 12 علت مهم تاری دید می‌پردازیم:
1- نزدیک‌بینی
نزدیک‌بینی یکی از شایع‌ترین دلایل تاری دید است که باعث می‌شود اشیا در فاصله دور تار دیده شوند. این وضعیت می‌تواند در یک یا هر دو چشم رخ دهد. روش‌های درمان یا اصلاح نزدیک‌بینی شامل استفاده از عینک‌های طبی، لنزهای تماسی و جراحی لیزیک است.
2- دوربینی
دوربینی برعکس نزدیک‌بینی است؛ در این حالت اشیا در فاصله نزدیک تار و در فاصله دور واضح دیده می‌شوند. این وضعیت نیز با استفاده از عینک، لنز تماسی یا جراحی قابل اصلاح است.
3- آستیگماتیسم
آستیگماتیسم به علت نامنظمی در شکل یا انحنای قرنیه به وجود می‌آید و باعث تاری دید در هر فاصله‌ای می‌شود. برای اصلاح این مشکل نیز می‌توان از عینک، لنز تماسی و جراحی استفاده کرد.
4- پیرچشمی
پیرچشمی یکی دیگر از دلایل شایع تاری دید است که معمولاً بعد از سن 40 سالگی رخ می‌دهد. افراد مبتلا ممکن است در خواندن متن‌های نزدیک دچار مشکل شوند. این وضعیت به دلیل کاهش تطبیق‌پذیری عدسی چشم در فواصل نزدیک ایجاد می‌شود و استفاده از عینک‌های مخصوص نزدیک‌بینی یا جراحی می‌تواند آن را اصلاح کند.
5- بارداری
تغییرات هورمونی در دوران بارداری می‌تواند باعث تغییر ضخامت قرنیه و تاری دید شود. این وضعیت معمولاً پس از زایمان برطرف می‌شود، اما در صورت شدت مشکل باید به پزشک متخصص مراجعه کرد.
6- میگرن‌های چشمی یا سردردهای میگرنی
میگرن چشمی با علائمی همچون دیدن نقاط نورانی، سایه‌های متحرک یا بخش‌هایی از میدان دید که موقتاً تار می‌شوند، همراه است. این علائم معمولاً قبل از شروع درد میگرنی ظاهر می‌شوند. برای کنترل این وضعیت باید به پزشک متخصص مراجعه کنید.
7- تاری دید بعد از جراحی لیزیک
پس از جراحی لیزیک، ممکن است به‌طور موقت تاری دید ایجاد شود. این وضعیت به دلیل ترمیم قرنیه و عیوب انکساری رخ می‌دهد و معمولاً پس از چند روز بهبود می‌یابد. در صورت ادامه مشکل باید با جراح خود مشورت کنید.
8- خشکی چشم
خشکی چشم یکی از شایع‌ترین علل تاری دید است که می‌تواند تأثیرات قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که تولید اشک به اندازه کافی نباشد یا اشک تولید شده به سرعت تبخیر شود. خشکی چشم نه تنها باعث ناراحتی می‌شود، بلکه ممکن است به مرور زمان به بافت‌های چشم آسیب برساند و دید را تحت تأثیر قرار دهد.
علائم خشکی چشم
خشکی چشم معمولاً با علائم زیر همراه است:
- تاری دید یا تغییر مکرر وضوح بینایی
- احساس خشکی یا زبری در چشم
- قرمزی و التهاب چشم
- حساسیت به نور
- احساس وجود جسم خارجی در چشم
- خستگی چشم، به‌ویژه هنگام کار با کامپیوتر یا خواندن طولانی‌مدت
دلایل بروز خشکی چشم
خشکی چشم ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:
- کاهش تولید اشک: این مشکل می‌تواند ناشی از افزایش سن، بیماری‌های خودایمنی مانند سندرم شوگرن، یا مصرف برخی داروها مانند آنتی‌هیستامین‌ها باشد.
- افزایش تبخیر اشک: عواملی مانند قرار گرفتن در معرض باد، هوای خشک یا استفاده طولانی‌مدت از کامپیوتر می‌توانند منجر به تبخیر سریع اشک شوند.
- کیفیت پایین اشک: در برخی موارد، ترکیب اشک ممکن است تغییر کرده و نتواند سطح چشم را به خوبی مرطوب نگه دارد.
- استفاده از لنزهای تماسی: استفاده طولانی‌مدت یا نادرست از لنزهای تماسی می‌تواند به خشکی چشم منجر شود.
روش‌های پیشگیری از خشکی چشم
با رعایت نکات زیر می‌توان از بروز خشکی چشم جلوگیری کرد:
- استفاده از دستگاه‌های مرطوب‌کننده هوا در محیط‌های خشک
- پرهیز از قرار گرفتن در معرض باد یا دود
- پلک زدن مرتب، به‌ویژه هنگام استفاده از کامپیوتر یا تماشای تلویزیون
- استفاده از عینک‌های محافظ در شرایط آب و هوایی سخت
- مشاوره با پزشک برای تغییر داروهایی که ممکن است باعث خشکی چشم شوند
درمان خشکی چشم
بسته به شدت و علت خشکی چشم، روش‌های درمانی مختلفی وجود دارد:
- قطره‌های اشک مصنوعی: این قطره‌ها معمولاً به عنوان اولین خط درمان تجویز می‌شوند و می‌توانند به مرطوب نگه داشتن سطح چشم کمک کنند.
- پمادهای چشمی: برای افرادی که خشکی شدید دارند یا هنگام خواب دچار مشکل می‌شوند، پمادهای چشمی ممکن است مفید باشند.
- داروهای ضدالتهابی: در صورت وجود التهاب، پزشک ممکن است قطره‌های استروئیدی یا داروهایی مانند سیکلوسپورین تجویز کند.
- بستن مجاری اشکی: این روش برای کاهش تخلیه اشک و حفظ رطوبت چشم انجام می‌شود.
اهمیت مراجعه به پزشک
در صورتی که علائم خشکی چشم بهبود نیافت یا باعث تاری دید و ناراحتی شدید شد، ضروری است به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. درمان مناسب می‌تواند از عوارض بیشتر جلوگیری کرده و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.
9- عفونت یا التهاب چشم
عفونت‌ها و التهابات چشمی از جمله عوامل شایع و گاهی خطرناک هستند که می‌توانند به تاری دید منجر شوند. این وضعیت‌ها اغلب ناشی از عوامل میکروبی، ویروسی، یا حتی آلرژیک بوده و بسته به شدت و نوع آن‌ها، ممکن است تأثیرات موقتی یا دائمی بر بینایی داشته باشند. شناخت این شرایط و اقدام به موقع برای درمان، کلید حفظ سلامت بینایی است.
عفونت‌ها و التهابات رایج چشمی
- ورم ملتحمه (کنژنکتیویت): این عفونت معمولاً ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها یا آلرژی است و می‌تواند با علائمی مانند قرمزی، خارش، ترشح و تاری دید همراه باشد.
- زخم قرنیه: این وضعیت جدی می‌تواند به دلیل عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی قرنیه ایجاد شود. زخم قرنیه معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و کاهش دید همراه است.
- یووئیت: التهاب لایه میانی چشم (یووآ) است که می‌تواند ناشی از عفونت‌ها، بیماری‌های خودایمنی یا عوامل دیگر باشد. این وضعیت ممکن است باعث تاری دید، قرمزی چشم و درد شود.
- آبله مرغان یا زونا چشمی: ویروس واریسلا زوستر می‌تواند باعث عفونت چشمی شده و تاری دید را ایجاد کند. در موارد شدید، ممکن است به قرنیه آسیب وارد کند.
علائم مرتبط با عفونت‌ها و التهابات چشمی
برخی از علائم که نشان‌دهنده وجود عفونت یا التهاب چشمی هستند عبارتند از:
- تاری دید یا کاهش وضوح بینایی
- قرمزی و التهاب چشم
- احساس جسم خارجی در چشم
- درد یا سوزش چشم
- ترشح چرکی یا آبکی از چشم
- حساسیت به نور (فتوفوبیا)
دلایل ایجاد عفونت‌ها و التهابات چشمی
- عدم رعایت بهداشت هنگام استفاده از لنزهای تماسی
- انتقال عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی
- آلرژی‌های محیطی
- آسیب‌های جزئی به چشم که عفونت را تسهیل می‌کنند
روش‌های پیشگیری
با رعایت نکات زیر می‌توانید خطر بروز عفونت‌ها و التهابات چشمی را کاهش دهید:
- شستن مرتب دست‌ها و پرهیز از لمس چشم‌ها با دست‌های آلوده
- تمیز نگه داشتن لنزهای تماسی و استفاده از آن‌ها طبق دستور پزشک
- پرهیز از استفاده مشترک از لوازم آرایشی یا حوله
- محافظت از چشم‌ها در برابر گرد و غبار و مواد آلرژن
درمان عفونت‌ها و التهابات چشمی
درمان این شرایط به علت اصلی آن بستگی دارد:
- برای عفونت‌های باکتریایی، از قطره‌ها یا پمادهای آنتی‌بیوتیکی استفاده می‌شود.
- عفونت‌های ویروسی معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند، اما در موارد خاص، ممکن است داروهای ضدویروس تجویز شوند.
- برای التهابات ناشی از آلرژی، قطره‌های ضدحساسیت یا کورتیکواستروئیدها ممکن است تجویز شوند.
- در موارد زخم قرنیه، درمان سریع و تهاجمی ضروری است تا از آسیب دائمی به بینایی جلوگیری شود.
10- دیابت و رتینوپاتی دیابتی
دیابت یکی از بیماری‌های مزمن است که می‌تواند تأثیرات جدی بر بینایی داشته باشد. یکی از مشکلات چشمی مرتبط با دیابت، رتینوپاتی دیابتی است که در نتیجه آسیب به عروق خونی شبکیه ایجاد می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث تاری دید شود و در صورت عدم کنترل، حتی به از دست دادن بینایی منجر شود.
چگونه دیابت باعث تاری دید می‌شود؟
- تغییرات موقت در عدسی چشم: افزایش سطح قند خون می‌تواند باعث تورم عدسی چشم شده و وضوح بینایی را کاهش دهد. این تغییرات معمولاً موقتی هستند و با کنترل قند خون برطرف می‌شوند.
- رتینوپاتی دیابتی: این بیماری ناشی از آسیب به عروق خونی شبکیه است. رتینوپاتی دیابتی می‌تواند به صورت خونریزی، نشت مایع یا انسداد عروق شبکیه ظاهر شود و باعث تاری دید یا کاهش دائمی بینایی شود.
- ادم ماکولا: در برخی موارد، دیابت می‌تواند باعث تجمع مایع در ماکولا (مرکز دید شبکیه) شود که به آن ادم ماکولا می‌گویند. این وضعیت مستقیماً منجر به تاری دید و مشکلات بینایی می‌شود.
علائم رتینوپاتی دیابتی
رتینوپاتی دیابتی در مراحل اولیه ممکن است بدون علامت باشد، اما با پیشرفت بیماری، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:
- تاری دید یا دید کدر
- مشاهده لکه‌های تاریک یا “مگس‌پران” در میدان دید
- مشکل در دیدن جزئیات ریز
- از دست دادن تدریجی یا ناگهانی بینایی
- مشکل در دیدن در شب
روش‌های پیشگیری و درمان
پیشگیری و مدیریت رتینوپاتی دیابتی نیازمند کنترل دقیق دیابت و مراقبت‌های چشمی منظم است. برخی از اقدامات مؤثر شامل موارد زیر هستند:
- کنترل قند خون: حفظ سطح قند خون در محدوده طبیعی می‌تواند به جلوگیری از آسیب به شبکیه کمک کند.
- معاینات منظم چشمی: افراد مبتلا به دیابت باید حداقل سالی یک بار به متخصص چشم مراجعه کنند تا مشکلات بینایی در مراحل اولیه تشخیص داده شوند.
- کنترل فشار خون و کلسترول: مدیریت این عوامل خطر می‌تواند پیشرفت بیماری را کند کند.
- درمان‌های پیشرفته: در موارد پیشرفته، روش‌هایی مانند لیزر درمانی، تزریق داروهای ضد رشد عروق (Anti-VEGF) یا جراحی ویتروکتومی ممکن است ضروری باشد.
11- آب مروارید (کاتاراکت)
آب مروارید یا کاتاراکت یکی از شایع‌ترین مشکلات چشمی است که باعث کاهش شفافیت عدسی چشم می‌شود. این بیماری به تدریج بینایی را تحت تأثیر قرار داده و منجر به تاری دید می‌شود. آب مروارید معمولاً با افزایش سن رخ می‌دهد، اما عوامل دیگری نیز می‌توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند.
چگونه آب مروارید باعث تاری دید می‌شود؟
- کاهش شفافیت عدسی چشم: عدسی چشم در حالت طبیعی شفاف است و نور را به درستی به شبکیه هدایت می‌کند. در آب مروارید، عدسی به دلیل تجمع پروتئین‌ها کدر شده و مانع عبور نور می‌شود، که نتیجه آن کاهش وضوح بینایی است.
- اختلال در تمرکز نور: کدری عدسی باعث می‌شود که نور به‌طور نامنظم به شبکیه برسد و تصاویر به صورت تار دیده شوند.
- تأثیر بر دید در نور کم یا شدید: آب مروارید می‌تواند حساسیت به نور را افزایش داده و دید در شب یا شرایط نور شدید را دشوارتر کند.
علائم آب مروارید
آب مروارید معمولاً به تدریج ایجاد می‌شود و در ابتدا ممکن است علائم خفیفی داشته باشد. اما با پیشرفت بیماری، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:
- تاری دید یا دید کدر
- مشکل در دیدن در نور کم یا شب
- دیدن هاله‌های نورانی در اطراف چراغ‌ها
- حساسیت به نور شدید
- نیاز به تغییر مکرر نمره عینک یا لنز
- کاهش وضوح رنگ‌ها و دیدن آن‌ها به صورت مات
علل و عوامل خطر آب مروارید
عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به آب مروارید را افزایش دهند، از جمله:
- افزایش سن (شایع‌ترین علت)
- سابقه خانوادگی آب مروارید
- قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض اشعه ماورای بنفش (UV)
- دیابت
- مصرف طولانی‌مدت برخی داروها، به‌ویژه استروئیدها
- مصرف سیگار و الکل
- آسیب‌ها یا جراحی‌های قبلی چشم
روش‌های درمان آب مروارید
درمان آب مروارید به شدت بیماری بستگی دارد. در مراحل اولیه، ممکن است تغییر نمره عینک یا استفاده از عینک‌های مخصوص برای بهبود دید کافی باشد. اما در موارد پیشرفته‌تر، جراحی تنها راه‌حل است:
- جراحی آب مروارید: در این روش، عدسی کدر شده با یک عدسی مصنوعی شفاف جایگزین می‌شود. این جراحی یکی از موفق‌ترین و رایج‌ترین روش‌های درمان در پزشکی مدرن است.
پیشگیری از آب مروارید
اگرچه آب مروارید بخشی از روند طبیعی پیری است، اما می‌توان با رعایت موارد زیر خطر ابتلا به آن را کاهش داد:
- استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV
- رعایت رژیم غذایی سالم حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها (مانند ویتامین C و E)
- ترک سیگار
- مدیریت دیابت و سایر بیماری‌های زمینه‌ای
- معاینات منظم چشمی برای تشخیص زودهنگام مشکلات بینایی
12- گلوکوم (آب سیاه)
گلوکوم، که به آن آب سیاه نیز گفته می‌شود، یکی از بیماری‌های جدی و مزمن چشمی است که در اثر افزایش فشار داخل چشم به وجود می‌آید. این فشار، که به فشار داخل‌چشمی معروف است، می‌تواند به عصب بینایی آسیب برساند و در صورت عدم درمان، به کاهش بینایی یا حتی نابینایی کامل منجر شود.
چگونه گلوکوم باعث تاری دید می‌شود؟
- فشار بر عصب بینایی: افزایش فشار داخل چشم باعث آسیب تدریجی به عصب بینایی می‌شود. این عصب مسئول انتقال سیگنال‌های بصری از چشم به مغز است و آسیب به آن می‌تواند باعث تاری دید یا کاهش میدان دید شود.
- اختلال در تخلیه مایع داخل چشم: گلوکوم معمولاً به دلیل عدم توانایی چشم در تخلیه مایع زلالیه (Aqueous Humor) ایجاد می‌شود. تجمع این مایع فشار چشم را افزایش داده و به تدریج بینایی را مختل می‌کند.
- از دست دادن تدریجی میدان دید: گلوکوم ابتدا معمولاً باعث از دست رفتن بینایی محیطی می‌شود و در مراحل پیشرفته‌تر می‌تواند دید مرکزی را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
علائم گلوکوم
گلوکوم ممکن است در مراحل اولیه علائمی نداشته باشد و به همین دلیل به آن “سارق خاموش بینایی” می‌گویند. با پیشرفت بیماری، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:
- تاری دید یا کاهش وضوح بینایی
- درد در ناحیه چشم یا اطراف آن
- دیدن هاله‌های نورانی اطراف چراغ‌ها
- کاهش دید محیطی (دید تونلی)
- قرمزی چشم‌ها
- حالت تهوع و سردرد (در برخی انواع گلوکوم)
روش‌های تشخیص و درمان گلوکوم
تشخیص به‌موقع گلوکوم برای جلوگیری از آسیب‌های دائمی بسیار مهم است. پزشک متخصص چشم با انجام آزمایش‌های زیر می‌تواند این بیماری را شناسایی کند:
- اندازه‌گیری فشار داخل چشم (تونومتری)
- معاینه عصب بینایی
- ارزیابی میدان دید
- تصویربرداری از ساختار چشم (مانند OCT)
درمان گلوکوم بسته به شدت بیماری شامل موارد زیر است:
- داروها: استفاده از قطره‌های چشمی برای کاهش فشار داخل چشم
- لیزر درمانی: برای بهبود تخلیه مایع داخل چشم
- جراحی: در موارد پیشرفته برای ایجاد مسیر تخلیه جدید